Celem tej lekcji jest podsumowanie książki w sposób, który pozwoli uczniom wypowiedzieć się w kreatywny sposób i pozwolić im doświadczyć historii Chany i jej matki na swój sposób. Zajęcia powinny być podzielone na dwie równe części: połowa czasu przeznaczona na kreatywną pracę, a druga połowa na dyskusję. Ważne jest także, aby w klasie panowała spokojna atmosfera – w pierwszej połowie, kiedy uczniowie pracują samodzielnie, wykorzystać można odpowiednią muzykę.
Część 1: kreatywna praca
Nauczyciel powinien wcześniej przygotować w klasie wystarczającą liczbę stanowisk pracy z farbami, kolorowym papierem, kredkami, nożyczkami i wycinkami z gazet. Uczniowie mają wybrać jedno z trzech zadań:
- Napisanie listu do Chany Gofrit
- Wykonanie rysunku lub kolażu, który wyrazi uczucia ucznia po przeczytaniu książki. Warto powiedzieć uczniom, aby narysowani jedno wydarzenie, które przemawia do nich bardziej niż inne.
- „Zebranie” zdjęć rozrzuconych w sposób podobny jak w rozdziale szóstym, w którym czytamy o deportacji Żydów na Wschód. Na swoim stanowisku dzieci będą korzystać z wyobraźni oraz wspominać ludzi, po których nie pozostał żaden ślad. Można także, jako przykład, pokazać im zdjęcia dzieci i rodzin (fotografie znaleźć można w archiwum Yad Vashem lub na stronie internetowej www.yadvashem.org.il).
Część 2: dyskusja
Uczniowie rozłożą swoje listy oraz prace plastyczne w klasie, a następnie obejrzą prace swoich kolegów. Każdy uczeń wybierze pracę, która do niego przemawia i pomyśli nad pytaniem, które można zadać. Nauczyciel ma zachęcić do dialogu nad tematem pracy, zadając pytania o same prace oraz proces tworzenia. Dlaczego wybrałeś takie kolory? Dlaczego wybrałeś to konkretne wydarzenie? Jak twój list czy rysunek wyraża twoje emocje? Itp.
Warto zachęcić uczniów do wzajemnego zadawania sobie pytań oraz poszukiwania wspólnych cech oraz różnic w pracach kolegów, np.: Widzę, że obaj wybraliście to wydarzenie, czy to samo wydarzenie wywołało w was różne emocje, itp. Nauczyciel powinien także zachęcić uczniów do zadawania sobie pytań o „zebrane” zdjęcia przy trzecim stanowisku. Uczniów powinno się nakierować na pytania dotyczące rzeczy, które skupiają postaci, samych ludzi oraz tła, na jakich są narysowane. Stąd warto przejść do dokumentu tożsamości Chany z początku książki i pokazać podobieństwa i różnice pomiędzy dziećmi, którzy byli przyjaciółmi Chany i zostali zabici w czasie Holokaustu, i samymi uczniami.
Na koniec lekcji prace można zebrać i wykorzystać w trakcie ceremonii lub na wystawie z okazji Dnia Pamięci o Holokauście. Prace można także wysłać Chanie Gofrit na adres podany na końcu książki.
