غیر یهودیانی که توسط رژیم نازی مورد آزار و اذیت قرار میگرفتند

سینتی و روما (کولی ها)

نازی ها، سینتی و روما را یک مشکل اجتماعی –  نژادی میدانستند، که باید از داخل پیکر ملت آلمان ریشه کن کرد.

اکثر کولی های خانه به دوش آزار و اذیت میشدند. سرنوشت آنان مانند سرنوشت یهودیان بود. از 44,000 نفرسینتی و روماهایی که در رایش سوم زندگی میکردند، هزاران نفر پس از آغاز جنگ به اردوگاه ها فرستاده شدند. بعضی دیگر، در اردوگاه های موقت جمع آوری شدند و در زمان جنگ از این اردوگاه های موقت به گتوها و اردوگاه های مرگ فرستاده شدند. بین 90,000 تا 150,000 سینتی و رومایی به دست آلمان ها در سراسر اروپا به قتل رسیدند.

همجنس گرایان

همجنس گرایی غیر قانونی اعلام شد، زیرا نازی ها، گرایش جنسی آنان را ضربه ای به آرمان ملی، زاد و ولد طبیعی و زندگی خانوادگی سالم میدانستند. حدود 15,000 همجنس گرا در اردوگاه ها زندانی شدند و هزاران نفر از آنان به قتل رسیدند.

معلولان

تا سال 1939، بین 200,000 تا 350,000 معلول، بیمار، از پا افتاده، اوتیست، بیمار روانی و حتی کودکانی که "احمق" شناخته شدند، به طور اجباری عقیم شدند. از آغاز سال 1939 و به طور غیر رسمی تا پایان جنگ، حدود 200،000 نفردر چارچوب عملیات مرگ با ترحم (Euthanasia) -  به وسیله گاز، آمپول های سم یا گرسنگی دادن، به قتل رسیدند. هدف نازیها از این کار این بود که با نابود کردن "بدون احساس" تمامی بیماران و ضعیفان، تعداد افراد سالم و کسانی که از نظر نژادی برتر محسوب میشوند را در ملت آلمانی (volksgemeinschaft) افزایش دهند.

کلیسای کاتولیک

از آغاز سال 1933، دولت نازی هزاران نفر از اعضای حزب مرکزگرای کاتولیک آلمان را دستگیر کرد که کشیشان کاتولیک نیز بین دستگیر شدگان بودند. بر اساس سیاست تمامیت طلبانه حزب نازی و علاقه آن مبنی بر نابودی هر مرجع رقیب، مدارس و سازمانهای کاتولیک بر خلاف قرارداد "کونکوردت" که دولت آلمان  در سال 1933 با واتیکان امضا کرده بود، بسته شدند. در سالهای جنگ، سازمان های کاتولیک گوناگون سرکوب شدند و هزاران کشیش کاتولیک در سرزمین های اشغالی به دست نازی ها زندانی شدند و به قتل رسیدند.

اقلیت دیگری که مورد آزار و اذیت نازیها قرار گرفت و تعداد کمی را شامل میشد، "شاهدان یهوه" بود. طبق ایمان این گروه، افرادی که در روز قیامت جزو آنان نباشند، محاکمه خواهند شد. به خاطر این ایمان خاص، آنان از سوی آلمانها مورد آزار و اذیت قرار گرفتند.

آنان مخالف خدمت در ارتش بودند و آشکارا در برابر رژیم نازی موضع گرفتند. بسیاری از آنان زندانی شدند و افراد کمی از آنان در اردوگاه های تمرکز زندانی شدند.