واکنش جهان

"مرگ من فریاد اعتراض به بی تفاوتی دنیا خواهد بود که به نابود ساختن یهودیان نگاه میکند بدون اینکه اقدامی برای متوقف کردن آن انجام دهد."

شموئل زیگلبویم، از رهبران یهودی لهستان که به عنوان پناهنده در لندن زندگی میکرد. برای ابراز اعتراض به بیتفاوتی و خونسردی جهان، خود کشی کرد.

در مه 1942، بی بی سی (BBC) لندن، اخبار موثقی در باره  قتل یهودیان لهستان پخش کرد و یک ماه بعد، در 26 ژوئن، این اخبار را دوباره پخش نمود. اخباری که به دنیای آزاد رسید، دقیق و قابل دسترس بود. در دسامبر 1942، متفقین در اخطاری مشترک اعلام کردند که آلمانها مسئول قتل عام یهودیان در اروپا خواهند بود. با این حال، تقکر سیاسی حاکم نزد سیاست مداران و نظامیان در زمان جنگ این بود که باید تلاش ها را برای پیروزی در جنگ متمرکز نمود و مشکل قتل عام یهودیان نیز پس از رسیدن به پیروزی حل خواهد شد.

تمام اشخاصی که از متفقین درخواست بمباران سلول های گاز و کوره های آدم سوزی را در اردوگاه مرگ آشویتس – بیرکناو و خطوط راه آهنی منتهی به آن را میکردند با توضیحاتی مشابه روبرو میشدند. این درخواست ها یکی پس از دیگری توسط وزارت خانه های دولتهای بریتانیا و آمریکا رد میشد با این استدلال که بمباران سلول های گاز، مستلزم امکانات زیادی است ("پشتیبانی هوایی برای موفقیت نیروهایمان که مشغول عملیات بسیار مهم هستند امری حیاتی است) و ممکن است تاثیری برعکس داشته باشد، زیرا آلمانها میتوانند رفتار خود را با یهودیان بدتر سازند. در ژوئن 1944، هواپیماهای آمریکایی یک سری عکس برداری های هوایی بر فراز کارخانجات صنعتی در منطقه آشویتس انجام دادند. در این عکسها تاسیسات قتل عام به خوبی دیده میشد. در حملات هوایی که در 20 اوت انجام گرفت، کارخانه ای که در نزدیکی اتاق های گاز بود بمباران شد اما اتاق های گاز اصلا بمباران نشدند.

اخبار قتل عام یهودیان در پایان 1941 به واتیکان رسید. در مارس 1942، از پاپ پیوس 12 درخواست شد تا برای جلوگیری از فرستادن یهودیان اسلوواکی به آشویتس دخالت کند. به نظر میرسد فشار وی بر روحانیون مسیحی اسلوواکی بر تصمیم تعویق موقت اخراج یهودیان موثر واقع شد. متفقین که ملاحظات آنان نظامی و سیاسی بود، چندین بار از پاپ درخواست کردند که با اظهارات قاطعانه رفتار آلمان نازی را محکوم کند، ولی واتیکان تنها به اظهاراتی کلی و مبهم علیه "بیرحمی های جنگ" بسنده کرد.