"در آن روزها، تاریکی بر آسمان و زمین حکم فرما بود و به نظر می آمد که دروازه های رحمت بسته شده اند. ذابح ذبح میکرد، یهودیان به قتل میرسیدند و دنیای اطراف یا شریک جرم و یا بی تفاوت بود. افراد کمی شهامت به خرج میدادند و با رنج دیدگان همدردی میکردند. آن مردان و زنان اندک نیز، حساس، وحشت زده و درمانده بودند –آنان با بقیه چه فرقی داشتند؟ {.. } باید به یاد داشته باشیم که چیزی که از همه بیشتر قربانی را تحت فشار قرار می دهد، بی رحمی دشمن نیست، بلکه بی تفاوتی افرادی است که دخالت نمیکنند. باید به خاطر داشته باشیم که با اینهمه، لحظه ای فرا میرسد که انسان کاری را به فرمان وجدان انجام می دهد... به همین خاطر، باید از انسانهای نیکوکاری که در هولوکاست از یهودیان حمایت کردند تقدیر کنیم. باید از آنان بیاموزیم و آنها را با سپاسگذاری و امیدوارانه بخاطر داشته باشیم."
الی ویزل
یهودا بکوان (متولد 1929) کسی که ایمان به زندگی را به من برگرداند 1945، آبرنگ، رنگ غلیظ، ذغال روی کاغذ
کلکسیون موزه هنری ید و شم
هدیه هنرمند
